Bir halk düşünün daha on yedisinde;
Daha on yedisinde darağacında.
Henüz yüzünde tüy bitmemiş, yüzünün ışığı parkasının siyah tüyleri arasında bir güneş gibi parlarken,
Henüz gözlerinin beyazı pırıl pırılken, gözbebeği beyazlığın yanında sırıtırken ve dünyaya, geleceğe umutla bakarken, darağacında bir halk düşünün.
Düşününki bir halk henüz bir kadının sıcaklığını hissetmemişken, dünyevi zevkleri kendine amaç edinmemişken, tek amacı eşit ve demokratik bir yaşamken darağacında bir halk düşünün.
Bir halk düşünün; omuzları henüz genişlerken üzerine yüklenmiş tonlarca ağırlığı, ve hayal edin daha 17 sinde bir halkı bu yüküyle darağacında.
Bir fotoğrafta hayal edin örneğin bu halkı, henüz 17 sinde son bakışı varsayın ve son bakışı olduğunu bildiğini varsayın.
Gözlerinin parlaklığından süzülen okyanus dolusu gözyaşı beklerken içine ağladığını ve omuzlarındaki ağırlığın altında çökeceğini beklerken dimdik yılmadan son bakışında dahi duruşuyla umutla haykırdığını göreceksiniz.
Hem de öyle haykırıyor göreceksiniz ki; haykırışın şiddeti yüreğinizi sağır edecek.
Kör edecek beklide sizi.
Korkacaksınız belki de, korkudan darağacındaki halka mensup olduğunuzu göremeyeceksiniz, duyamayacaksınız.
Bir halk katledildi; işçi, emekçi, öğrenci; ezilen bir halk katledildi henüz 17 sinde.
Tek suçu; eşit, demokratik bir ülkede yaşama isteği.
Bu halk 13 Aralık 1980 de acımasızca “asmayalım da besleyelim mi? “ denerek Erdal EREN' le beraber üzerinde ip sallanan tabureye çıktı.
Evet; tarih 13 Aralık 1980, 10 Aralık Dünya İnsan Hakları Günü'nden 3 gün sonra.
Bir nesil yok sayıldı, bir neslin umutları hayalleri asıldı.
Ve anasından, babasından önce ölenlerle doldu bu topraklar. Rüyaları hayalleri yıkılmış yüz binlerce insanla dolu bu coğrafya.
Erdal EREN; bu coğrafyanın idam sehpasındaki en masum yüzü,
Henüz 17 sinde bir eri vurulması sonucu tutuklanmış hiçbir somut delil yokken alelacele yaşı büyütülüp idam edilmiş. Sebebi statükonun gereği.
Ve biz bu adalet düzeninde statüko gereği yaşı küçültülenleri de gördük. Saça sakala bürünmüş, gözünü kan bürümüş yaşı 17 ye çekilen Ogün Samast'ları.
Bu ülkenin fotoğrafları!
İşte Erdal Eren'in o son fotoğrafı bu coğrafyayı anlatan en anlamlı fotoğraftır.
Daha 17 iken sakalsız çocuk görünümlü koca bir adam da olabiliriz, koca bir herifken, emniyetten ağabeylerle fotoğraf çekilmiş çocukta sayılabiliriz.
Biz hep 17mizde kalmış halkların çocuklarıyız, Erdal gibi son bakışta kurşun gibi izleri akıllarda bırakan o haykırışların sahibi olmuşuz.
Acıyüzler
kurşun gibi izler
Son bakıştaki o gözler
kaldı aklımızda
(Aysel Gürel)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder